Normy czasu pracy wyrażone są dokładnie w kodeksie pracy. Ustawa ta stanowi swoisty podręcznik dla każdego pracownika. Ogólnie przyjęte zasady wskazują, że każdy pracownik zobowiązany jest do wyrobienia co najmniej 8 godzin w ciągu dnia. Zastrzega się jednak, że dotyczy to osób, które pracują przez pięć dni w tygodniu. Tym samym osoby, które pracują po 10 lub 12 godzin w ciągu dnia, uzyskują prawo do większej liczby dni wolnych. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że przysługują im dodatkowe uprawnienia, takie jak prawo do dodatku za pracę w godzinach nocnych oraz ewentualny ekwiwalent za wykonywanie obowiązków zawodowych w godzinach nadliczbowych (są to tzw. nadgodziny).
Jak widać na powyższym przykładzie, ocena ile wynosi tygodniowy czas pracy zależy od liczby godzin, które spędza w pracy dana osoba
Oznacza to, że niezbędne jest zwrócenie uwagi na indywidualny przypadek. Dla osób, które pracują przez 8 godzin w ciągu dnia, norma czasu pracy wynosi 40 godzin w tygodniu. Jest to tzw. norma standardowa, która dotyczy wszystkich grup zawodowych, które nie są objęte regulacjami odrębnymi. Tym samym każda osoba, która nie jest zatrudniona w korporacji korzystającej z ochrony prawnej i nie jest emerytem lub rencistą, a także nie ma orzeczenia o częściowej niezdolności do pracy, może z powodzeniem wykonywać swoje obowiązki zawodowe przez 40 godzin w tygodniu.
Inaczej przedstawia się sytuacja pracowników, którzy objęci są przywilejami ze strony ustawodawcy. Tytułem przykładu, osoby zatrudnione w ramach samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, korzystają z obniżonej normy pracy – zobowiązani są oni do wykonywania obowiązków zawodowych przez 37 godzin i 55 minut w ciągu tygodnia. Podobnymi uprawnieniami dysponują nauczyciele, którzy co do zasady zobowiązani są do odbycia około 21 godzin lekcyjnych w ciągu tygodnia. Ta grupa zawodowa cechuje się jednak odrębną specyfiką, ponieważ podlega regulacji Karty Nauczyciela oraz zobligowana jest do pozostawania w gotowości do pracy także w czasie wakacji.
