Jeżeli w umowie osoby niepełnosprawnej jest zapis, że jest zatrudniona na cały etat to oznacza to, że w ciągu tygodnia może taka osoba przepracować 35 godzin. Przez ten fakt nie może zarabiać mniej nawet jeśli płacone jest za stawkę godzinową.
Czas pracy osoby o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności nie może przekraczać 35 godzin tygodniowo oraz siedmiu godzin w ciągu doby. Do tego dochodzą takie przepisy jak art 15. ust 3, który mówi o tym, że nie można zatrudniać osoby niepełnosprawnej do pracy w godzinach nocnych oraz nadgodzinach. Ma to zapobiec nadużyciom wobec osób, które posiadają różnego rodzaju dysfunkcje. Gdy jednak osoba niepełnosprawna jest zatrudniona w pracy przy pilnowaniu, albo gdy lekarz takiej osoby wyrazi zgodę to jest możliwe, żeby w ciągu tygodnia przepracowała ona 40 godzin, a w ciągu doby osiem. Takie rozwiązanie może się okazać korzystne dla osób, które chcą zarobić więcej.
W umowie nie trzeba wpisywać wymiaru godzin pracy na 35h/tydzień tylko wystarczy zapis o pełnym etacie. Jest to dobre rozwiązanie, ponieważ w przypadku poprawy stanu zdrowia i utraty orzeczenia o niepełnosprawności nie trzeba zmieniać umowy o pracę. Wtedy czas pracy po prostu automatycznie wzrasta do 40 godzin w tygodniu i ośmiu godzin na dobę. Zapobiega to zbędnej biurokracji i jest w mojej opinii bardzo dobrym rozwiązaniem w polskim ustawodawstwie. Osoba, która pracuje na pełnym etacie czyli 35h/tydzień nie powinna jednak zarabiać mniej od osób pełnosprawnych, którzy pracują 40h/tygodniowo.
Pracodawca nie może ustalić wynagrodzenia za etat o mniejszej wysokości od osób, które są pełnosprawne i pracują więcej. Takie działania są powszechnie uznawane za dyskryminujące wobec osób niepełnosprawnych i nie powinny mieć miejsca. Nie jest to do końca sprawiedliwe wobec zdrowych osób, ale takie są przepisy i trzeba się do nich dostosować, nawet jeżeli mamy inne zdanie na ten temat. Wynagrodzenie pracownika niepełnosprawnego powinno być takie samo jak osoby pełnosprawnej na tym samym stanowisku.
